Dumur

Akşam yemeği yiyoruz. Süper baba kongrede. Canan'a köfte ve makarna yapılmış ki maraza çıkarmadan akşamı geçirsin. Annem ve ben biftek yiyeceğiz, paylaşamıyoruz.
-Yeter bana kızım, bunu sen ye.
-Yiyemem anne, sen ye.
-Yok yok sen ye. (Tabağıma koyar)
-İstemiyorum anne, yiyemiyeceğim. Kalsın o zaman.
-(Canan bifteği alır, kendi tabağına koyar). Tamam, tamam. Kimse yemiyorsa ben yerim o zaman. Zaten beni hep aç bırakıyorsunuz.
Annemle benim yaşadığımız dumur tarif edilemez...Gerçekten yer mi acaba? diye bir umutlandık. Tabi sadece bir lokma yedi. Sonra:
-Anne karnım ağrıdı. Duydum ben.