Canan'ı kreşe ben götürüp getiriyorum, çünkü kreşi benim işyerime çok yakın. O yokken sakin geçen bu yolculuklar şimdi çok hareketli. Bir dönem 'Oradan gitme, buradan giiiit.' diye çığlık çığlığa ağlamaları oluyordu, neyse ki o dönemi atlattık sayılır. Şimdi çok nadiren öyle bağırıp, ağlıyor. O zamanlar için bulduğum yöntem müziğin sesini açmak. Genelde susup, müziği dinlemeye başlıyor. Bu ara Candan Erçetin'in son CD'sini dinliyoruz. 'Vay, Vay halime' türküsünü çok sevdi, son 1 haftadır sadece bunu dinliyoruz, kendisi de söylüyor:))
Vay, vay, vay, vay benim halime.
Dinlemedim anneciğimi, düştüm zalime
Vay, vay, vay, vay benim halime.
Bulamadım çaresini, yandım kaderime
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder