Oğlum neredeyse 7 aylık olacak. Zaman nasıl da hızlı geçiyor. Sanırım diş çıkarmaya başlayacak. Genelde düzgün olan gece uykuları bozulmaya başladı. Pek ağlamayan bir çocuk oğlum, ama son günlerde özellikle uykusu geldiğinde çok ağlıyor. Dün gece ne yapacağımı şaşırdım. Eve geldiğimizde annem uyutmaya çalışıyordu. Oğluma annem bakıyor bu arada, kızımı da o büyütmüştü. Ne şanslıyız değil mi! Bizi görünce kerata tabi tamamen ayıldı. Ablasına bayılıyor. Gözlerini ondan alamıyor. Hİçbir hareketini kaçırmamak için sürekli onu takip ediyor. Ablası yanından ayrılınca hemen bağırmaya başlıyor, ağlamak değil, 'Hey, nereye gittiniz? Beni de alın!' türünden bir bağırma. Neyse, sonuçta uyumadı. 1 saat sonra gözleri iyice kızardı, sürekli gözlerini oğuşturuyordu. Bu sefer ben biberonunu alıp odasına götürdüm. Çok kızdı beyefendi...Peki tekrar ablasının yanına götürdüm. Sonra tabi ki uykusuzluktan ne yaptığını bilmez hale geldi. Ağlamaya başladı. Ne biberon istedi, ne emdi, ne kucakta pışpışlamama izin verdi. En son ayağımda sallayarak uyutabildim, onda bile birkaç kez irkilerek uyandı ve tekrar ağladı. Sonunda uyutup yatağına koyabildiğimde saat 19:30'du. Tabi 2 saat sonra tam kızımı uyutmaya çalışırken uyandı. Bu sefer de kızım 'Beni annem uyutsun, annemi isterim' diye tutturdu. Onu mecburen eşim uyuttu, ama oğlumu uyutmak mümkün olmadı. Saat 01'e doğru geceki olayları tekrar yaşayarak yine ayağımda sallayarak uyuttum. 04 gibi uyandı ve tekrar uyumadı, ben ağlamaklı eşimi kaldırdım ve geri kalan zamanda o baktı. Kızım 2 yaşına kadar her gece 5-10 kez uyanırdı. Sabaha kadar ayağımda salladığımı bilirim. O yüzden oğlumu ayakta sallamaya alıştırmamaya kararlıydım, ama çocuklar kararları değiştirebiliyor... Umarım oğlumun uykuları düzelir, yoksa ne yaparız bilmiyorum...