Yorgunluk

Bu ara işler çok yoğun. Tüm gün hiç soluk almadan çalışıyorum. Bu yüzden akşamlar bana çok uzun geliyor. Kızımla oynayacak, hatta bırakın oynamayı ilgilenecek bile halim olmuyor. O da haklı olarak kızıyor, huysuzlaşıyor. Daha fazla çaba göstermeliyim biliyorum. Aslında bu kadar kötü değildi. Ama son 10 gündür oğlum geceleri sürekli uyandı, o uyuduğunda kızım uyandı ve sonunda benim pilim bitti.
Kızım çok hassas, çok ilgi isteyen bir çocuk oldu her zaman. Belki de onu biz böyle yaptık. İlk çocuğumuzdu, hiç kucağımızdan indirmek istemedik, hiç kendi başına oynaması için bırakmadık. Uyurken bile özlerdik onu. Şimdi kreşe gidiyor. Orada çok mutlu, sosyal ilişkileri çok iyi. Ama eve geldiğinde huysuz, her şeye ağlayan bir çocuk oluyor. Her istediğini yapsak bile ağlamasına engel olamıyoruz. Sınırlar koymaya çalışıyoruz, ama her gün o sınırları test etmekten vazgeçmiyor. Yorgun ve uykusuz olmak da benim toleransıma pozitif etki etmiyor tabi. Ne yapabilirim diye düşünüp duruyorum...